Eg har sidan 2015, iallefall, hatt merkbart problem med sømnen. Sjølv om eg trur eg har sove i 8 timar, so kan eg vakna like trøytt so når eg la meg. Dette er utruleg slitsomt i lengda. Ein finn lite overskot i kvardagen, og mykje føles so eit reint pliktløp. Ein hugsar det meste ein drøymer, og ein søv utruleg lett. Eg har problem med å koma inn i den djupe sømnen, og vaknar veldig lett av lydar rundt meg.
Det at eg no har kome meg over den berømte dørstokkmila ser eg på so ein stor siger. At ein endeleg har kome i gang og få trena er berre heilt fantastisk. Medisinen Vimovo ,so eg går på, føler eg verkeleg hjelp, spesielt i vinterhalvåret. Utan den so trur eg ikkje eg hadde overlevd.
Eg skal vere den første til å innrømma at eg har både gode dagar og dårlege dagar. Nokre dagar er lunta mykje kortare enn til vanleg, og det er sikkert slitsomt av og til for dei næraste rundt meg.
Nyare forskning viser at kondisjonstrening vil ha god effekt. Det er imidlertid ekstremt vanskeleg å gjennomføra om ein har fatigue. Da er ilt å gjennomføra, ilt å holda på og ilt etterpå. Da vil vera individuelt kor lenge det gjør ilt og kor lang tid det tek før ein har effekt. Alle treningsformer vil fungera, berre ein anstreng seg, får opp pulsen og gradvis aukar treningane ved å flytta grensene.
Eg vil berre poengtera at eg ikkje ikkje er diagnosert med noko so helst, men er i ei lengre utredning no.
Eg byrja so handverkar i 2007. Og har aldri vore plaga med verken senebetennelse, belastningsskadar eller anna sidan eg byrja i den jobben.
Eg mistenkjer at karpaltunellsyndromet, so eg fekk og er operert for i begge armane, var starten på ei lang rekke med plager so skuldast ei form for revmatisk sjukdom. Dette er noko eg trur. Etter desse operasjonane og attende i jobben min, so hadde eg veldig lett fysisk handarbeid, og var meir i ei administrativ stilling enn eg var i ein fysisk jobb. Allikevel fekk eg veldig problem med senefesta i albogen. Det so blir kalla tennisalboge. Det so var merkeleg var at eg fekk det i begge albogane samstundes, og eg er ekstremt høgrehendt i arbeid. Var henvist til fysio og der vart eg undersøkt med ultralyd i albogane. Der var det betennelse begge plassar. For “moroskuld” undersøkte han også begge skuldrane mine. Det var betennelse der óg. Og dette har eg aldri vore plaga med før.
Viss eg skrur tida nokre år attende, so har eg slite veldig med å finna ei god liggestilling når eg skal sova. Og eg må av og til opp om natta for “å gå” til ryggen. Eg har 2 prolapsar i ryggen, men dei skal ligge bra til, og skal ikkje gi meg nemneverdige plager. Dette viste MR’en av hofter, bekken og nedre del av rygg eg var på i desember ’19. Då hadde eg i tilegg gått på Vimovo sidan mai’19. Eg spurte fastlegen min om bruken av tablettane kunne gjere det vanskeleg å sjå eventuelle betennelsar på MR. Han meinte at det var jo ikkje utenkjeleg. Eg er HLA-B27 positiv og har vore hjå revmatolog i Førde for utredning. Dei meinar eg ikkje har noko revmatisk sjukdom, og etter det eg kan sjå av epikrisen frå januar i år frå Førde, so er det beskrive myalgi so diagnose. Myalgi er muskelspenningar/verk, og skal vere greit å trene seg ut av. Eg er på tredje månaden no med øvelsar for å gjere desse muskelplagene umerkbare. Eg føler ikkje sjølv eg har nokon framgang. Brystsmertene er der framleis. Og det dukkar opp stadig nye uforklarlige ting. At ein plutseleg har ilt i kjeven i 2-3 dagar f.eks. So om nokon har drege til deg med eit svingslag med knyttneven. Eller at når eg var i Belgia på seminar i midten av februar og gløymde å ta med medisinen. Fekk det att veka etterpå. Skulle på jobb mandag og var på veg til Aurland på jobb. Fekk slike smerter i brystet at eg vart skikkeleg uvel. Måtte stoppa bilen i Lærdal for å spy. Tenkte at set skulle gå over, men eg måtte stoppa ein gong til i Lærdalstunellen og spy ein gong til. Då snudde eg og køyrde heim. Oppsøkte legevakt og vart sendt på Lærdal Sjukehus for undersøking av hjartet. Dette har eg gjort ein gong før, so eg vart ikkje spesielt stressa av det. Alt var fint med hjartet. EKG, ultralyd og sykkeltest. Frisk so ein fisk.
Dagen etter fekk eg satans ilt i høgre kneet. Eg trudde det var pga av at eg hadde hoppa ned frå ein stige på arbeid. Men det vart berre verre og verre. Kneet såg heilt normalt ut, inga heving. Eg klarte ikkje å koma meg ned på verken kne eller huk. Det var so utruleg smertefullt. Dette óg er noko so eg har opplevd tidlegare utan at ein har funne ut kva so er gale. Var hjå doktoren sjølvsagt, og henvist til ortoped på Lærdal. Henvist vidare til MR av høgre kne.
I morgon har eg oppfølgingstime pr.telefon angåande høgre kne. Eg er heilt sikker på at eg er frisk so ein fisk. Eg har vore 6 gonger fram på Tylden og kneet kjennes heilt normalt ut. Men begge desse oppstod fordi eg var 80 timar utan medisinen Vimovo.
Eg er veldig godt kjent på Lærdal Sjukehus. Førde óg for den del. Her i 2015 var eg på endoskopi i Lærdal fordi eg hadde gått rundt med noko so kjentest ut so levrahogg/sting i eit par månader. Det flytta seg frå side til side og var til tider smertefullt og veldig plagsamt. Tarmen såg heilt fin ut, og det gjekk over av seg sjølv. Eller det flytta seg til ein annan plass. 2 gonger, 1 i Førde og 1 i Lærdal, har eg hatt so ilt i akillesen/tjukkleggen at legevakta har trudd at eg har hatt blodpropp i leggane. Det er utruleg smertefullt når det står på. Begge gongene vart det ut att med eit tappert smil og eit klapp på skuldra.
Eg gir snart opp med å finna ut kva so er gale. Det tek vanvittig med energi, og spesielt uvissa med og ikkje finna ut noko. Når det blir litt varmare i veret so skal eg droppa medisinen og berre late det stå til. So får me sjå kva so skjer.
Viss nokon har nokre gode tips til meg so vil eg gjerne høyra dei. På førehand takk.
